ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥ ΥΨΩΣΕΩΣ ΤΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ ΤΗΣ ΣΑΜΙΑΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ 1821 ΣΤΟ ΚΑΡΛΟΒΑΣΙ

Μέ λαμπρότητα καί ἐθνική ὑπερηφάνεια ἑορτάσθηκε τήν Πέμπτη 8 Μαΐου ἡ Ἐπέτειος τῆς ὑψώσεως τῆς Σημαίας τῆς Σαμιακῆς Ἐπαναστάσεως 1821 στή πλατεία τοῦ Μεσαίου Καρλοβάσου.

Ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ.κ. Εὐσέβιος προεξῆρχε τῆς Ἐπισήμου Δοξολογίας στόν Ἱερό Ναό Τιμίου Σταυροῦ Μεσαίου Καρλοβάσου.

Ἀκολούθως ἐν πομπῆ μετέβη ἔμπροσθεν τοῦ ἀνδριάντος τοῦ ἀειμνήστου Ἀρχιεπισκόπου Σάμου Κυρίλλου καί τῶν ἱερῶν αὐτοῦ λειψάνων τέλεσε Ἐπιμνημόσυνη Δέηση.

 Τόν πανηγυρικό τῆς ἡμέρας ἐκφώνησε ὁ Καθηγητής Λαογραφίας καί Κοσμήτορας τοῦ Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης καί Σάμιος κ. Μανώλης Βαρβούνης.

Στή συνεχεία ἀπό τῆς ἐξέδρας παρηκολούθησε Μαθητική καί Στρατιωτική παρέλαση.

Παρέστησαν ἐκπρόσωπος τῆς Κυβερνήσεως ὁ Γενικός Γραμματέας τοῦ Ὑπουργείου Μεταναστευτικῆς Πολιτικῆς κ. Ἐμμανουήλ Λογοθέτης, οἱ Πολιτικές καί Στρατιωτικές Ἀρχές τῆς Νήσου καί τῆς Πόλεως Καρλοβάσου καί πλῆθος λαοῦ.

Τό ἀπόγευμα τίμησε μέ τήν παρουσία του ἐκδήλωση τοῦ Δήμου Δυτικῆς Σάμου ὅπου καί ἀπηύθηνε Χαιρετισμό.

Κύριος ὁμιλητής ὁ Καθηγητής κ. Μανώλης Βαρβούνης μέ θέμα: «Ὁ Λογοθέτης Λυκοῦργος πρίν τό 1821».

Μαθητική χορωδία τοῦ Κατηχητικοῦ Σχολείου τῆς Ἐνορίας τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Νικολάου Ὄρμου Καρλοβάσου καί Ὀμάδες Μαθητῶν Δευτεροβάθμιας Ἐκπαιδεύσεως Γυμνασίου καί Λυκείου Καρλοβάσου καί Μαραθοκάμπου παρουσίασαν ἐπετειακό πρόγραμμα.

Κυριακή τοῦ Παραλύτου 11 Μαΐου 2025 (Πραξ. θ΄ 32-42)

«Ποιοί εἶναι οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας;»

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί, Χριστός ἀνέστη!

Στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα, ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς, ὁ συγγραφέας τοῦ βιβλίου τῶν «Πράξεων τῶν Ἀποστόλων», δύο φορές μέσα σέ μόλις 10 στίχους, ὀνομάζει αὐτούς πού πιστεύουν στόν Χριστό, ἁγίους. «Ἐγένετο δὲ Πέτρον διερχόμενον διὰ πάντων κατελθεῖν καὶ πρὸς τοὺς ἁγίους τοὺς κατοικοῦντας Λύδδαν...» καί «...φωνήσας δὲ τοὺς ἁγίους...».

Στό ἴδιο κεφάλαιο μάλιστα στόν στίχο 13 στήν κλήση τοῦ Ἀνανία, νά δεχθεῖ καί νά βαπτίσει τόν μέχρι τότε διώκτη καί μετέπειτα Ἀπόστολο τῶν Ἐθνῶν Παῦλο, οἱ πιστοί Χριστιανοί ἀναφέρονται καί πάλι ἅγιοι. 

Ἁγίους τούς ὀνομάζει κι ὁ ἀπόστολος Παῦλος κατόπιν, ὅταν ἀπολογούμενος στόν βασιλιᾶ Ἀγρίππα, ἐνθυμεῖται, ὅτι, πρίν τήν μεταστροφή του ὡς διώκτης ἀκόμη, πολλούς Ἁγίους φυλάκισε. (βλ. Πραξ. κστ΄10). Παρομοίως δέ καί στίς ἐπιστολές Του: Α΄ πρός Κορινθίους (α΄2), Πρός Ἐφεσίους (α΄4), Φιλιππησίους (α΄1) καί Κολοσσαεῖς (α΄4), ἀναφέρεται στούς παραλῆπτες ὀνομάζοντάς τους Ἁγίους.

Ἀντιλαμβανόμαστε λοιπόν, πώς ἡ λέξη ἅγιος ἀφορᾶ σέ κάθε μέλος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Ὁ ἄνθρωπος μέ τό βάπτισμά του στό ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος ἐντάσσεται στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, γίνεται μέλος τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ καί ἄρα μετέχει στήν Ἁγιότητά Του, μέ σκοπό νά τήν διατηρήσει ὡς μόνιμο χαρακτηριστικό στήν αἰωνιότητα.

Ἅγιος στήν ἀπόλυτη ἔννοια τοῦ ὅρου εἶναι μόνο ὁ Ἅγιος Τριαδικός Θεός. Εἶναι πολύ χαρακτηριστικός ὁ ὕμνος τῶν ἐξαπτερύγων Σεραφείμ, ὅπως περιγράφεται στό περιστατικό τῆς κλήσης τοῦ Προφήτη Ἠσαΐα, «Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος, Κύριος Σαβαώθ...» (Ἠσ. Στ΄6), ὅπως τόν ἀκοῦμε καί στή θεία Λειτουργία, γιά νά καταλάβουμε τήν ἀπόλυτη Ἁγιότητα τοῦ Θεοῦ. Ἐπαναλαμβάνεται τρεῖς φορές ἡ λέξη Ἅγιος, γιά νά φανερωθεῖ ἡ παρουσία τῶν τριῶν θείων Προσώπων, τοῦ Πατρός, τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὡς καί ἡ ἄπειρη καί ἀπόλυτη ἁγιότητά Τους, γνωστά ἤδη ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη κι ἄς ἐθελοτυφλοῦν οἱ Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ καί ὅσοι ἄλλοι αἱρετικοί δέν παραδέχονται τήν Ἁγία Τριάδα. Παράλληλα δέ τονίζεται ὅτι Ἅγιος εἶναι μόνον ὁ Θεός καί ἀπό Αὐτόν καί μόνον καί μέσα ἀπό τή σχέση μαζί Του πηγάζει κάθε Ἁγιότητα.

Ἡ λέξη ἅγιος λοιπόν ἀφορᾶ σέ ὅλους μας, γιατί ἀφορᾶ στή ζωή μας. Ἀποτελεῖ ἀφορμή πνευματικοῦ ἀγῶνος γιά τήν πνευματική μας ἀναβάθμιση, ἡ ὁποία μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ δύναται νά αὐξάνεται συνεχῶς. Ἡ Ἁγιότητα δέν ἔχει τέλος. Εἶναι ἄπειρη, ὡς ἰδίωμα τοῦ ἄπειρου Θεοῦ. Γι’ αὐτό καί ἡ πνευματική μας ἀνέλιξη στήν ἁγιότητα ἐπιδέχεται συνεχοῦς ἀναβάθμισης. Ὁ ἁββᾶς Ἰσαάκ ὁ Σῦρος, θέλοντας νά δώσει ἔμφαση στόν πνευματικό ἀγῶνα τοῦ ἀνθρώπου στό δρόμο τῆς Ἁγιότητας, ὑπογραμίζει, πώς ἅγιος στή συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ ἐνσυνείδητος ἁμαρτωλός σέ κατάσταση συνεχοῦς μετανοίας.

Μήν ξεχνᾶμε ἐπίσης, ὅτι στό Σύμβολο τῆς Πίστεως, τό ὁποῖο κοσμεῖ σχεδόν ὅλες τίς ἀκολουθίες τοῦ Νυχθημέρου καί ἐμφατικῶς ἀπαγγέλεται σέ κάθε Θεία Λειτουργία, καταλήγουμε λέγοντας: «Εἰς Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν...». Ἡ λέξη Ἁγία χρησιμοποιεῖται γιά νά δείξει, ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας εἶναι Ἁγία, γιατί: α) ἔχει κεφαλή τόν ἀπολύτως Ἅγιο, τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό καί β) ἔχει σκοπό νά ἀναδείξει ἁγίους, τά μέλη αὐτοῦ τοῦ Σώματος, δηλαδή τούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι μέσα ἀπό τήν μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας κοινωνοῦν μέ τόν Χριστό καί ἁγιάζονται ἀπό Ἐκεῖνον.

Αὐτό εἶναι καί τό βαθύτερο νόημα τῆς τελευταίας ἐκφώνησης τῆς θείας Λειτουργίας, λίγο πρίν τήν θεία Κοινωνία. «Πρόσχωμεν τά Ἅγια τοῖς ἁγίοις», σημαίνει πώς μέ προσοχή νά μεταδοθοῦν τά Ἅγια, δηλαδή τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ στούς Ἁγίους, ἐννοώντας σαφῶς τό πλήρωμα τῶν πιστῶν, τό ὁποῖο δέν παρακολουθεῖ ἁπλῶς, ἀλλά συνεπιτελεῖ τήν θεία Λειτουργία καί συμμετέχει σ’ Αὐτήν μέσα ἀπό τήν θεία Κοινωνία. Γιά νά γίνει κατανοητή ἡ ἀπό κοινοῦ συμμετοχή Κλήρου καί Λαοῦ στή θεία Λειτουργία, σέ ὅλες τίς εὐχές καί τίς δεήσεις, χρησιμοποιεῖται τό ρῆμα σέ α΄πρόσωπο πληθυντικοῦ ἀριθμοῦ, ὅπως δεηθῶμεν, παραθώμεθα, ἀναπέμπομεν κ.ἄ. Ἐκτός τούτου ἡ λέξη Λειτουργία εἶναι σύνθετη ἀπό τίς λέξεις λεῖτος, πού σημαίνει λαός στήν ἀρχαία ἑλληνική γλῶσσα καί ἔργον, δηλαδή θεία Λειτουργία σημαίνει τό θεϊκό ἔργο τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ (Κλήρου καί Λαοῦ).

Ἅγιος ὀνομάζεται ἀμέσως ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ξεχώρισε ἀνάμεσα στο σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ὁμολογώντας μέ τή ζωή καί τό ἔργο του τήν πίστη του στόν ἀληθινό Θεό καί ἐνίοτε σφραγίζοντάς την μέ τό μαρτυρικό του αἷμα. Καί τοῦτο διότι ἔτσι κηρύσσεται ἡ κοινωνία του μέ τόν Θεό καί ὁ ἁγιασμός του, ὁ σκοπός δηλαδή τῆς ζωῆς μας. Παράλληλα δέ ὁ βίος καί ἡ πολιτεία τῶν Ἁγίων, ἐπειδή ἀποτελοῦν τήν πραγμάτωση τῆς εὐαγγελικῆς διδαχῆς, γίνονται τό παράδειγμα καί τό πρότυπο καί γιά τούς ὑπολοίπους πιστούς.

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Σήμερα, μαζί μέ τούς ἁγίους καί ἐνδόξους Ἰσαποστόλους Κύριλλο καί Μεθόδιο, τούς φωτιστές τῶν Σλάβων, τιμᾶται καί ἡ μνήμη ἑνός θαραλλέου νεομάρτυρα τοῦ ἁγίου Ἀργυρίου ἀπό τήν Ἐπανομή τῆς Χαλκιδικῆς, ὁ ὁποῖος ζοῦσε στις ἀρχές τοῦ 19^ου αἰῶνα στή Τουρκοκρατούμενη τότε Θεσσαλονίκη. Ἐκεῖνος, μόλις 18 ἐτῶν, ὅταν ἔμαθε ὅτι ἕνας γνωστός του Χριστιανός ἐπέλεξε νά ἀρνηθεῖ τόν Χριστό γιά νά γλιτώσει ἀπό τη φυλακή καί τήν ἀπειλή τοῦ θανάτου, ἔσπευσε στόν τόπο ὅπου γινόταν ἡ μύηση τοῦ ἀρνητῆ στόν ἰσλαμισμό καί ἄρχισε νά τόν ἐλέγχει γιά τό παράπτωμά αὐτό καί νά τόν παρακαλεῖ μέ λόγους ἀγάπης νά ἐπιστρέψει στήν χριστιανική πίστη. Ὅπως ἦταν ἀναμενόμενο ξεσήκωσε τήν μῆνιν τῶν Τούρκων, οἱ ὁποῖοι ἄρχισαν νά τόν γρονθοκοποῦν ἀλύπητα, ἀπαιτώντας παράλληλα νά γίνει κι ἐκεῖνος μουσουλμᾶνος, ἄν ἤθελε νά γλιτώσει τη ζωή του. Παρά τήν φυλάκιση πού ἀκολούθησε καί τά πολλά βασανιστήρια ὁ Ἅγιος Ἀργύριος μέ θάρρος καί ἐπιμονή ἀπαντοῦσε σταθερά: «Εἶμαι Χριστιανὸς καὶ δὲν ἀρνιέμαι τὴν πίστη μου. Δόξα καὶ τιμή μου ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ. Ἐπιθυμία μου εἶναι νὰ ἀποθάνω γιὰ τὴν πίστη καὶ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ». Ὅταν ὁ Τοῦρκος δικαστής λυπούμενος τό νεαρόν τῆς ἡλικίας του κι ἐπειδή  δέν εἶχε διαπράξει κάποιο παράπτωμα, προσπάθησε νά τόν σώσει ἀπό τούς ἐξαγριωμένους Τούρκους, τότε ἐκεῖνοι, σύμφωνα μέ τό συναξάρι τοῦ Ἁγίου, πῆραν μόνοι τους τήν ἀπόφαση καί τόν ἀπαγχόνισαν στήν κεντρική ἀγορά τῆς πόλης. Ἔτσι, μέ τόν τρόπο αὐτό ὁ ἅγιος Νεομάρτυς Ἀργύριος, ἐπισφράγισε μέ τό μαρτυρικό του αἷμα τήν ὁμολογία καί τήν ἀγάπη του γιά τόν Χριστό.  

Ἄν μᾶς ρωτοῦσαν ἄν συμφωνοῦμε μέ τόν Ἅγιο Ἀργύριο, ὁ ὁποῖος ἐπενέβη μέ δική του πρωτοβουλία γιά τη σωτηρία τοῦ ἄλλου, ἴσως μᾶς ἀπογοητεύσουν οἱ ἀπαντήσεις, λόγῳ ἑνός μονόπλευρου δικαιωματισμοῦ καί μιᾶς κατ’ ἐπιλογήν ἐλευθερίας ἔφρασης καί λόγου, μέσα στά ὁποία μᾶς ἔμαθε νά ζοῦμε ὁ σύγχρονος κόσμος μας!

Καί τοῦτο διότι μᾶλλον ἀγνοοῦμε αὐτό πού ἐπισημαίνει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στούς Κορινθίους: «μηδεὶς τὸ ἑαυτοῦ ζητείτω, ἀλλὰ τὸ τοῦ ἑτέρου ἕκαστος» (Α΄ Κορ. ι΄ 24) δηλαδή κανείς νά μήν ἐνδιαφέρεται γιά τό συμφέρον του, ἀλλά γιά τό καλό καί τη σωτηρία τοῦ ἄλλου. Ὁ Ἅγιος Ἀργύριος λοιπόν, μπορεῖ νά ἦταν μόνο 18 ἐτῶν, ἀλλά ἦταν πολύ ὠριμώτερος ὡς πρός τήν πίστη καί τή ζωή τῆς Ἐκκλησίας ἀπό πολλούς ἀπό ἐμᾶς. Τόν ἐνέπνεε ἡ φράση τῆς ἀναστάσιμης προσευχῆς «Ἰδού γάρ ἦλθε διά τοῦ Σταυροῦ χαρά ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ», ἐπειδή φανερώνει τήν θεοειδῆ ἐμπειρία τοῦ ἀγωνιζομένου Χριστιανοῦ, πού συσταυρώνεται μέ τόν Χριστό γιά νά συναναστηθεῖ μαζί Του καί νά ζήσει μαζί Του αἰωνίως. Ἀμήν. 

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟΥ ΚΑΡΛΟΒΑΣΟΥ «ΕΥΓΗΡΙΑΣ ΠΡΟΝΟΙΑ»

Το Εκκλησιαστικό Γηροκομείο Καρλοβάσου «Ευγηρίας Πρόνοια» προσκαλεί κάθε ενδιαφερόμενο να υποβάλει αίτηση εκδήλωσης ενδιαφέροντος για τη σύναψη σύμβασης εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου, για μία (1) θέση:

μία (1) θέση ΠΕ, ΤΕ ή ΔΕ φυσικοθεραπευτών/τριών.

Οι ενδιαφερόμενοι καλούνται να υποβάλουν την αίτησή τους μαζί με το βιογραφικό τους σημείωμα και τα κάτωθι δικαιολογητικά στο γραφείο Διεύθυνσης του Ιδρύματος καθημερινά 7.00π.μ. – 3.00μ.μ. ή με αποστολή στην ηλεκτρονική διεύθυνση Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε..

Απαιτούμενα Δικαιολογητικά:

Φωτοαντίγραφο των δύο όψεων του ατομικού δελτίου ταυτότητας

Πιστοποιητικό Οικογενειακής Κατάστασης

Τίτλος Σπουδών

Άδεια ασκήσεως επαγγέλματος

Εργασιακή Εμπειρία σε συναφή θέση